W okresie przedchrześcijańskim kult zmarłych towarzyszył niemal wszystkim uroczystościom. Jeszcze w XIX wieku na wschodzie Polski odprawiano uroczystości ofiarne z przywoływaniem zmarłych zwane dziadami, pominkami. Obecnie te obrządki odeszły w niepamięć, ale w Dzień Zaduszny odwiedza się cmentarze, przyozdabia groby oraz zapala na nich znicze. Praktyka ta związana jest z przedchrześcijańskim zwyczajem rozpalania ognisk na mogiłach, obejściach i rozstajach dróg. Chrust na te ogniska składano przez cały rok. Wierzono, że płomienie ogrzewają dusze błąkające się po ziemi i chronią przed złymi mocami.

Wiele starych cmentarzy wchłonęły lasy, porastając opuszczone siedziby ludzkie. Takim przykładem jest dawny cmentarz choleryczny z okresu I wojny światowej znajdujący się na terenie Leśnictwa Szegdy Nadleśnictwa Sieniawa. Austriacy w obawie przed rozprzestrzenianiem się epidemii zabraniali grzebania zmarłych na cmentarzach wiejskich Nie widać tam już kopczyków mogił. Pozostały tylko nieliczne butwiejące krzyże. Obecnie już chyba tylko leśnicy pamiętają o tym miejscu. Sporo jest w lesie pojedynczych starych grobów. W okolicy były kiedyś duże wsie. Pozostały po nich zwały ceglanych kominów,        a w lesie cmentarze, które kiedyś były położone po prostu za wsią. Takie miejsca leśnicy traktują z szacunkiem. Odnajdują stare nagrobki, oczyszczają cmentarze leśne.

Wiele grobów i cmentarzy pochodzi z czasów I  oraz II wojny światowej. W latach obydwu wojen walki o panowanie nad tymi terenami kosztowało życie wielu tysięcy żołnierzy oraz cywilów różnych narodowości. Leśne nekropolie znajdują się zazwyczaj w trudno dostępnych miejscach. Dlatego też czasami spotkać możemy znicz zapalony na leśnym pustkowiu.

            Pracownicy Nadleśnictwa Sieniawa opiekują się grobami dawno zmarłych leśników. Interesują się ich życiem. Na cmentarzu sieniawskim znajduje się kilka starych grobów leśników.  Spoczywają tam:

• Jan Ligman uczestnik powstania styczniowego, który służył pod Jeziorańskim                i Langiewiczem. Był dwa razy ranny. Po powstaniu wyjechał do Paryża, ukończył     w Nancy szkołę leśną. W roku 1873 przybył do Galicji dla objęcia zarządu lasów Władysława ks. Czartoryskiego. Był burmistrzem Sieniawy.  
• Kazimierz Suchecki profesor zwyczajny Politechniki Lwowskiej i Uniwersytetu Poznańskiego wychowawca kilku pokoleń leśników.
• Jan Żerebecki leśnik, pracownik Okręgowego Zarządu Lasów Państwowych             w Krakowie, Dyrektor OTL w Starym Sączu.
• Franciszek Doleżal nadleśniczy dóbr Ordynacji Zamojskiej.
• Ernest Mańkowski inżynier leśnik, oficer Armii Krajowej, zamęczony przez Urząd Bezpieczeństwa we Wronkach. 
• Władysław Rybotycki Nadleśniczy z Rudki.

Ponadto spoczywają tu też zmarli w ostatnich dziesięcioleciach pracownicy Nadleśnictwa Sieniawa. Nasza leśna brać opiekuje się tymi grobami jak również udziela pomocy lokalnym społecznościom w utrzymywaniu cmentarzy wojennych rozsianych na terenie naszego nadleśnictwa.

Tekst i zdjęcia: Tomasz Mikulski